sábado, 29 de diciembre de 2007

Hamburguesas de algas

É curioso ver como as algas pouco a pouco van ampliando mercado e aparecen como ingrediente nos productos máis insospetados, como poideran ser as hambuerguesas, emblema do "fast food". Soria Natural ten unha liña de hamburguesas vexetáis nas que as inclúes, aínda que nunha proporción cativa, xunto a soia.
Máis información en: http://www.alecosor.es/
Esta é a información que proporcionan, aínda que está en inglés.

VEGETABLE BURGER, SEAWEED

INGREDIENTS: Fresh tofu 50% (soy beans,) brown rice, soy flour, seaweed (4 %), millet, onion, wheat gluten, sunflower oil, ground linseed, germinated Soya, garlic and sea salt.
NUTRITION AND ENERGY VALUE LABELLING (per 100 g):

- Energy........... 237.3 Kcal. / 995.2 Kj.
- Protein............................. 17.4 g
- Carbohydrate...... 17.4 g
- Fat.................................. 10.8 g of which:
- Saturates..................... 1.41 g
- Monounsaturates....... 2.68 g
- Polyunsaturates........... 6.69 g
- Cholesterol..................... 0 mg.



Seaweed is capable of concentrating a large amount of minerals and chlorophyll making it an ideal mineral supplement (iodine, calcium, iron, magnesium, etc.) to achieve a balanced diet. It contains high quality organic proteins.

viernes, 14 de diciembre de 2007

O Cultivo de Spirulina en Tailandia

O emprego de Spirulina para a alimentación non é algo novo, posto que existen evidencias de que os aztecas consumíanas procedentes do Lago de Texcoco. Así mesmo outras culturas da zona do lago Chad, como os Kanenmbu, tamén incluían na súa dieta habitual spirulina en forma de galletas.

Na Península Ibérica, contamos con representantes do xénero Spirulina xunto con outras cianofitas . Pénsase que algunhas especies non son orixinarias de España crese e que chegaron transportadas por flamencos desde as lagoas volcánicas africanas nas súas migracións, posto que é na súa superficie onde crece con maior profusión, debido á ausencia de competidores provocada pola alcalinidad e salinidade das súas augas.
No presente vídeo amósase cómo son as condicións de cultivo de esta especie en Tailandia, onde é bastante frecuente este tipo de actividad.

Por suposto, hai instalacións moito máis preparadas econ mellor tecnoloxía, como Cyanotech, que acreditan unha iso en calidade 9001:2000. Podedes ollar as súas instalacións no slideshow de embaixo:


A humanidade coñece este xénero de cianófito desde fai séculos, pero é na última metade do século XX cando empeza a empregarse industrialmente. De feito o seu cultivo industrial non se iniciou ata 1962 na zona do Chad. Trátase dun cultivo idóneo para zonas áridas nas que a salinidade da auga faia non apta para o seu emprego agrícola tradicional. Neste momento o seu principal emprego é para alimentación e maioritariamente consómese en cru en forma tabletas de Spirulina prensada. De feito é moi fácil atopala nos nosos supermercados na zona de suplementos dietéticos. Os seus principais consumidores son os vexetarianos debido a dúas características: o seu elevado contido en proteínas de alto valor biolóxico e o seu contido en vitamina B12. Tamén se emprega como fonte de pigmentos como son a ficocianina ou xantofilas ou de ácidos grasos poliinsaturados. Debido ao alto contido en proteínas tamén se estudou a substitución de proteína de soia con spirulina para alimentación animal, de feito o sobrenome de spirulina é "proteína unicelular" ou "single cell protein". Ademais adóitase utilizar a spirulina como alimento de peixes de fondo.
Máis info:
http://www.spirulineburkina.org/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1&lang=es
http://www.cbm.ulpgc.es/bangal.html

miércoles, 12 de diciembre de 2007

O cultivo e recolección de algas en Sao Paulo (Brasil)

Seguindo unha temática semellante ao minidocumental presentado o mes pasado sobre os recolledores de algas en Galicia, presento neste post un minidocumental da BBC sobre unha pequena industria establecida en Sao Paulo (Brasil) que recolle e procesa algas nun nivel moi rudimentario. O vídeo está en inglés moi clariño. De todos os xeitos, en breve publicarei unha tradución do que se fala no vídeo.
Primeira parte:

Segunda parte:

viernes, 16 de noviembre de 2007

Recolledores de algas do Ortegal

Gal:
En Galicia existe, dende mediados do século pasado, un traballo feito por persoas que viven preto da costa. Xente que coñece ben os cantís e praias e sabe de ondas e mareas, para tirar proveito dun ben do cal case ninguén repara que está aí; as algas.
En moitos puntos da festoneada orla mariña galega, seguindo cunha tradición ancestral, recóllese unh alga chamada "liquen" que non é outra que o Chondrus crispus, unha especie de alga vermella que queda descoberta nas baixamares das mareas vivas nos litorais expostos e abertos. Aparece formando uns abondosos cintos conxuntamente con outras sps que tamén se soen recoller indistintamente como Mastocarpus stellatus ou Gigartina pistillata.
O traballo que fai esta xente é hercúleo, combatindo cos elementos máis acuciantes: a auga e o vento arrefriador , para extraer e recoller gandes sacos de estas especies de algas e subilos a lombos por pendentes e cantís que desafían por verticalidade, beleza e tamano a catedráis e monumentos. As veces axúdanse de bestas, dócis burros e mulas que facilitan o traballo alí onde non chegan pequenos tractorins que alivian as costas destes traballadores ignorados.
Venden as súas colleitas a empresas da industria dos ficocoloides como CEAMSA, para que se poidan elaborar aditivos con propiedades xelificantes e espesantes destinados ao sector farmacéutico e a alimentación.
Neste vídeo que presento, exponse a dureza das condicións do seu traballo e a beleza dos lugares nos que traballan. Aqueles interesados nunha copia de maior calidade, poñedeos en contacto conmigo.

martes, 30 de octubre de 2007

Asignatura Medicina Alternativa.Clase de Algas

Prego disculpen a tardanza debida a causas alleas ao profesor ( e máis relacionadas con virus e patóxenos varios de natureza electrónica que atacaron o meu pobre ordenador...).

Clicade aquí embaixo para acceder as diapositivas empregadas na clase ou visulizadeas no miniencerado dándolle ao trianguliño que apunta a dereita para avanzar:
Optativa medicina.Presentacion2007


Un saúdo, espero que sexa de utilidade e moita sorte na exame para todos.

Xacobo de Toro Cacharrón

lunes, 29 de octubre de 2007

Las algas como alimento II

Un vídeo capturado de la TVG sobre los nuevos productos diseñados apartir de algas marinas y destinado a la alimentación humana, que ofrece la empresa gallega Algamar. Esta empresa situada en Pazos de Borbén, en la Provincia de Pontevedra, ofrece numeros productos y aunque principalmente están centrados en la producción de algas deshidratadas, también comercializan patés, condimentos, pastas, galletas, sopas..etc, todo contando con las algas como ingrediente estrella. En el vídeo también se puede ver como se hace la recolección de alga en el mar y un poco del procesado.

Las algas como alimento I

Un vídeo capturado de la TVG sobre los nuevos productos diseñados apartir de algas marinas y destinado a la alimentación humana, que ofrece la empresa gallega Portomuiños. Esta empresa situada en el Ayuntamiento de Cambre ofrece numeros productos:conservas, salazón, deshidratdos y recientemente ha iniciado la producción pasta en la que se le incorpora harina de alga, como se puede ver en el vídeo.

lunes, 8 de octubre de 2007

ALGANOR, Algas de la Ría de Aldán, S.L sale al mercado

(Texto sacado en parete de la Voz de Galicia on line)
En otro comentario realizado en este blog, ya se anunciaba la entrada en escena dentro del sector de las algas, una nueva empresa que apostaba por el cultivo de algas destinadas a la alimentación. La empresa Algas Ría de Aldán, formada por cuatro marineros que se dedicaban a la navaja, acaba de sacar al mercado su primera producción de algas cultivadas según el sistema long line en dos cuadrículas de 500 metros cuadrados cada una, las dimensiones del espacio reservado a sendas bateas. Son unas 5.000 latas envasadas por una conservera canguesa. La marca que comercializa esta empresa es Alganor.
Si se quiere contactar con la empresa se puede hacer de las siguientes fromas:
Algas Ría de Aldán
Mendez Núñez nº35, 1º
tlf: 661 73 44 77
algasriadealdan@mixmail.com

miércoles, 12 de septiembre de 2007

La cocina gallega se fusiona en Japón (Extraído de www.lavoz.es)


Cada vez existe maior mestizaxe entre distintas culturas, o cal reflíctese tamén na gastronomía. Incluso dúas tan alonxadas como a galega e a xaponesa. Neste blog xa abordouse o tema do emprego de productos de orixe asiático como o sushi e as diferentes especies de algas comestibles, agora invírtense os papeles e son os xaponeses os que teñen que tomar boa nota.
Aquí deixovos unha nova extraída da Voz de Galicia dixital:

La cocina gallega se fusiona en Japón
Cuatro restauradores gallegos muestran a representantes políticos y críticos gastronómicos de Tokio las riquezas culinarias de Galicia, adaptadas al paladar nipón

Autor:
Laureano López |Enviado especial
Fecha de publicación:
12/9/2007
Imprimir Volver La cocina gallega recibió ayer el visto más que bueno de un grupo de autoridades y críticos gastronómicos de Tokio, en una cena organizada por la Consellería de Innovación e Industria, con su responsable, Fernando Blanco, encabezando una delegación gallega de promoción turística en la capital nipona. Faltó el pulpo á feira, pero hubo aplausos y bravos (con acento japonés) al término de la pitanza, que estuvo dirigida y producida por los cocineros Toñi Vicente, Marcelo Tejedor, Roberto Crespo y Carlos García. Los artistas de los fogones caminaron sobre seguro: fusionaron los sabores gallegos con los nipones. El entrante fue un aviso a navegantes: vieira marinada (prácticamente cruda) que entusiasmó a los comensales, acostumbrados en su mayoría -también había un grupo de españoles residentes en Tokio- a usar la sartén en contadas ocasiones. El menú se completó con un calamar en su propia tinta con crema verde, lomo de sargo con ajada y arroz caldoso con erizos. De postre, se sirvió bica y unos excepcionales posos de café con helado de yogur.
Parte de la cena se elaboró con productos adquiridos en la lonja Tsujiki, la más grande del mundo. Marcelo Tejedor se mostró «impresionado» por el parecido de la materia prima gallega y la japonesa. «Es rarísimo, pero es así, y eso es muy bueno para nosotros», apuntó. Ryo, un ayudante de cocina japonés que trabajó con Tejedor varios años y ahora busca ocupación de cocinero en Tokyo, echó una mano en los fogones y recordó el «inolvidable sabor de los percebes».
El pulpo, mejor que el «tako»
Con una risa floja muy propia de los japoneses, dijo que no cambiaría «nunca una cigala gallega» por otra nipona. Junichi Nishimura, que sirvió a los órdenes de Arzak y echó una mano en los fogones, comentó que, desde luego, el pulpo á feira es «más sabroso» que el tako, que es el nombre con que se llama al cefalópodo en su país. El resto de los comensales no pudieron, en esta ocasión, certificarlo.
Poco acostumbrados a tanto plato -la gastronomía de los japoneses es proporcional a su estatura: comen microtapas- , los invitados al evento en el restaurante Ogasawara-Tei, un espectacular palacio del duque Ogasawara, salieron locos de contentos. Sumiya Fumio, que es editor del Nikkei Shimbon, un periódico que tira 13 millones de ejemplares diarios, dijo estar «feliz por esta explosión de sabores, al gusto japonés». Fumio, que hará partícipes del hallazgo culinario a sus lectores, habló de una «carta muy sofisticada, con productos en su punto de cocción (algo muy valorado en Tokio), seguro que atractivo para atraer turistas, con unos vinos albariños y ribeiros «fantásticos».
Al término de la cena, iniciada a las seis de la tarde en Tokio, hora habitual para hacer la última comida del día en la ciudad, el conselleiro Blanco explicó que se han marcado como objetivo triplicar el número de visitantes japoneses a Galicia, 12.300 en el año 2005. Reconoció que no son cifras para echar cohetes, pero también precisó que «para conseguir obxectivos máis ambiciosos hai que insistir», y subrayó que esa cifra duplicó la del 2004.

lunes, 10 de septiembre de 2007

COCIÑAR CON AGAR-AGAR

O agar-agar é unha substancia refinada obtida a partir das algas, principalmente do xénero da alga vermella Gelidium. No Norte de Galicia e na cornixa Cantábrica da península en xeral, temos gran cantidade destas algas, as cales producen un agar-agar de excelente calidade. Os usos e aplicacións son diversos, entre eles o seu poder xelificante polo cal úsase en na industria láctea, cárnica e un gran etc.
Para facervos unha idea deixo aquí unha serie de vídeos patrocinados por Pronagar de como podemos usar o agar-agar na cociña.
Queixo mozzarella con tomate:

Xelatina de coco:

Xelatina de frutas:



Iniciación á cociña molecular con agar-agar (En francés):

martes, 4 de septiembre de 2007

PROYECTO LAMINARIA . Texto íntegro de fismare http://fismare.net/verdeprofundo/?p=17


Proyecto LAMINARIA
Posted in Medio ambiente, Investigación, Buceo on April 23, 2007

Según informaciones de diversa procedencia que he venido recogiendo en los últimos años, se ha venido constatando una disminución de las densidades y la extensión de los campos submareales de laminarias en toda Galicia. Estas comunidades de grandes algas, que sobrepasan ampliamente los 2 metros de altura, están formadas por las especies: Laminaria ochroleuca, Laminaria hyperborea y Saccorhiza polyschides, tienen una importancia vital para el conjunto de los ecosistemas litorales gallegos, puesto que ofrecen alimento y refugio a una gran cantidad de organismos marinos. La disminución de la cobertura vegetal de estos “bosques” afectaría de forma extraordinariamente negativa a diversos sectores de la economía gallega, desde las pesquerías profesionales y deportivas hasta el submarinismo.







En el Departamento de Biología de la FEGAS y en el Grupo de Recursos Marinos y Pesquerías de la Universidade de A Coruña nos hemos propuesto comprobar la evolución de las densidades de estas comunidades vegetales. Para ello, hemos diseñado y puesto en marcha el proyecto LAMINARIA, que cuenta con financiación de Caixa Nova y la colaboración del astillero Sea Ribs, del Parque Nacional Marítimo-Terrestre de las Islas Atlánticas de Galicia, y de la tienda de buceo Mundo Submarino de A Coruña . LAMINARIA cuenta con una doble metodología:



Contando algas desde el espacio.



Determinados sensores instalados en satélites pueden obtener información sobre la densidad de comunidades oceánicas de ambientes poco profundos. Algunas sociedades disponen de series de imágenes obtenidas mediante estos sensores que podrían resultar de utilidad para constatar la evolución a largo plazo de las densidades de las laminarias. El Grupo de Recursos Marinos y Pesquerías ha adquirido parte de estos archivos y está evaluando la posibilidad de obtener resultados mediante su análisis.



Contando algas bajo el mar.



El Departamento de Biología de la FEGAS está instalando a lo largo de la costa gallega, una serie de cabos guía permanentes (transectos) fijados con una resina sobre las rocas que serán empleados para contabilizar la densidad de laminarias durante un periodo de 5 años.



Un total de 9 clubes de buceo adscritos a la FEGAS han ofrecido su colaboración para este proyecto, vaya por delante nuestro agradecimiento al Club Náutico de Ribadeo, al CAS de Viveiro, al Club del Mar de Ferrol, al Club Náutico de Malpica, al Club Ría de Muros, al Club Bahía Sub de O Grove, al Club de Buceo Ons de Bueu, al Club de Buceo Islas Cíes de Vigo y al Club Bahía de Vigo.



De los 10 transectos proyectados para estimar la densidad de las laminarias en la costa gallega, han sido instalados 5. El primero de ellos fue emplazado en las Islas de San Pedro, en A Coruña, del que se encarga el Departamento de Biología de la FEGAS, el segundo fue instalado en Cabo Home por el Club Bahía de Vigo, el Club de Buceo Ons instaló el tercero en las Islas Ons, el CAS de Viveiro instaló el cuarto cerca de la playa de Area, mientras que el último de estos transectos fue instalado por el Club Buceo Islas Cíes en el Bajo Carrumeiro de la Isla Sur de Cíes. En próximas fechas esperamos concluir la primera fase de este proyecto y dejar colocados los restantes transectos, al mismo tiempo que recibimos los primeros datos de densidad de algas por parte de los voluntarios de los clubes de buceo participantes.

lunes, 27 de agosto de 2007

Jabón de alga wakame con aceite de oliva y aceites esenciales

Pues aqui dejo otro vídeo facturado por mi (Xacobo) y María García (la superjabonera artesana). Narra paso a paso cómo hacer un jabón de alga wakame con aceite de oliva y aceites esenciales a través del proceso de saponificación.
Cómo todo está en el vídeo, las palabras están de más.

viernes, 24 de agosto de 2007

Jabón de glicerina y alga chondrus

Aquí dejo un vídeo de como elaborar en casa jabón de glicerina con gel de Chondrus. Es muy fácil y se puede hacer también con niños.

viernes, 13 de julio de 2007

Papel elaborado con algas

Son curiosas las múltiples aplicaciones que pueden llegar a tener las algas y aun más las que probablemente aún no se han descubierto o llevado a cabo por no haberlas albergado hasta el momento mente humana. Por eso me llamó poderosamente la atención la iniciativa de esta empresaria de Acex, S.A , de Coquimbo, Chile. Ya había leído del uso de las algas para confeccionar papel, pero siempre en una proporción pequeña dentro de la pasta de celulosa; pero lo que nos presentan en este vídeo es un papel íntegramente elaborado con pasta de alga, lo que se muestra como muy interesante y aportando una alternativa más a la diversificación del sector de las algas. La idea podría ser viable aquí en Galicia, donde los servicios de recogida y limpieza de los Ayuntamientos se emplean a fondo durante el verano. La idea es interesante ya que la pasta de alga es realizada con las algas que llegan de arribazón y de esa manera sale más rentable y no se explotan en exceso los bosques naturales de algas.

Eso sí, habría que hacer estudios previos de impacto, pues numerosa fauna ivertebrada que habita en la arena de la playa, principalmente invertebrados (como las pulguitas de la arena) se alimentan de estos restos (¡Y numerosas aves limícolas de ellos!), lo que podría desembocar en un desequilibrio local en el ecosistema general de la playa en la que se explotara el recurso.

Aquí os dejo el vídeo.



¿Quieres hacer papel reciclado con tus niñ@s ?. es muy fácil. He encontrado este vídeo que os lo muestra paso a paso y al que le podríais incorporar el alga cocida y machacada sin problema alguno con el resto de la pasta de papel:



Agradecimientos

Hacía tiempo que no podía actualizar el blog por diversos motivos, pero ya me encuentro con más tiempo libre y prometo reimpulsar esta página con nuevas y sorprendentes noticias del mundo relacionado con las algas.

Son muchos los que han empezado a seguir y consultar (para mi sorpresa y complacencia) esta página, por lo que empezaré a redactarla en dos idiomas, gallego y español, para que pueda ser útil a cuanta más gente mejor y así sobrepasar el límite de las 450 personas al mes que la consultan (Fuente: Google analytics).

Un saludo a todos, gracias por leer la aportaciones-noticias que escribo y darle sentido a la labor que comencé a principios de este año.

Xacobo de Toro

miércoles, 30 de mayo de 2007

Un baño de algas mariñas. Entrevista Bonnie Kaye CBS News: Seaweed Health. Algas en cosmética

Por outros artigos colgados no presente blog, pódese argumentar que efectivamente as algas exercen unha acción beneficiosa sobre a saúde humana, especialmente polo seu efecto na pel.
Neste artigo da CBS news, unha "intrépida reporteira" sacrifícase polo ben da información e proba unha tentadora bañeira chea de algas. Despois da súa experiencia relata que a súa pel quedou moi hidratada e que foi unha experiencia moi placenteira.
Experiencia similar poderiamos facer nós na nosa casa, enchendo de auga quente a bañeira con Fucus, Laminaria e Chondrus (todas xuntas ou por separado), pero tendo coidado de que logo ao tirar do tapón non se nos colen as frondes canería abaixo. Engadide aceites esenciais de rosa, xasmín,... ou outra fragancia da que gostedes e a relaxarse media hora.
Pensade que canto máis fragmentadas estean as algas, máis xel e minerais pasarán ao auga, pero que máis difícil será logo pescar os anaquiños que queden.
Se tedes problemas de pel: escamacións, pel seca, dermatite, vai moi ben e teredes unha pel rexuvenecida.
Sorprendentemente o olor non é desgradable como cabería pensar, senón que é un olor mariño moi placenteiro e que a todos debería agradar, pois a todos nos gusta o olor da brisa mariña cando paseamos pola praia. Iso si, non pensedes que vai ser olor de azahar e canela fina... je,je

jueves, 24 de mayo de 2007

Os meus cursiños sobre algas na televisión autonómica

A raíz da aparición dun artigo no Ideal sobre os meus cursiños de algas, os xornalistas que fan posible o programa matinal A revista puxéronse en contacto comigo co gallo de facer tamén unha pequena reportaxe sobre os obradoiros e os usos que se lles daban ás algas.
No vídeo aparecen dous colaboradores que aceptaron investigar comigo as posiblilidades das algas: o cociñeiro Santiago (de casa Nicolás), experto en gastronomía e María García (María García ,Taller Lola Puñales), experta en xabonería e cosmética artesanal e que de agora en adiante impartirán tamén nos cursos que organice sobre algas.
Espero que aqueles que vexades ovídeo non levedes unha mala impresión de min, pois xusto as tomas da miña entrevista que escolleron para o vídeo non me resultan moi favorecederoas...,je,je.
Aínda así poderedes facervos unha idea dalgunhas das actividades que se fan nos cursiños.

martes, 8 de mayo de 2007

SEMINARIO REGEX – AQUAREG SOBRE USOS, EXPLOTACIÓN E CULTIVO DE ALGAS

Nos vindeiros días haberá un seminario sobre o mundo das algas que parece estar moi interesante. Terá lugar no CETMAR, en Vigo.

Aquí deixo o programa provisional que aparece na páxina web do Centro Tecnolóxico Mariño:

PROGRAMA PROVISIONAL OBJETIVO DEL SEMINARIO

Dar a conocer iniciativas relacionadas con los distintos usos y formas de aprovechamiento de las algas e intercambiar experiencias y conocimientos en aspectos relacionados con la recolección, cultivo, procesado, comercialización y consumo.

CONTENIDOS

Sesión de mañana: Presentaciones de 20 - 30 minutos
Algas para consumo humano directo:
1. Cultivo artesanal integral de algas y comercialización a pequeña escala en la Bretaña francesa.
Algas para consumo humano indirecto: alginates, carragenates...:
2. Extracción y producción de Carragenates in Galicia. CEAMSA
Algas para uso cosmético y farmacéutico:
3. Elaboración de productos Cosméticos de origin algal en France.

Coffee break

Utilización de algas en acuicultura:
4. Irish Seaweed Centre (ISC). Algas en los piensos para aquaculture: “Análisis nutricional de algas seleccionadas y su utilización en piensos para trucha"
5. ISC. Acuicultura Multitrófica Integrada (IMTA): El futuro de la aquaculture sostenible.
Otros usos: fertilizantes, biofiltros, etc. 6.Utilización de algas como fertilizantes biológicos en agricultura
Total: 6 presentaciones, 3 horas. (10:30 - 14h)

Almuerzo: degustación de platos cocinados con algas (1,5 horas)

Sesión de tarde:

Explotación y Cultivo de Algas.
1) “El proyecto Carrasea: Resultados y situación actual de de la explotación de algas carragenófitas en Galicia e Irlanda”.
2) "Una visión de los recursos algales en Irlanda y sus aplicaciones comerciales"
3) Situación actual de la explotación de algas en Noruega
4) Foro-Debate: perspectivas de futuro: necesidades y retos. Posibilidades de cooperación interregional.
Total: 3 ponencias + foro debate, 2,5 horas (16 a 18:30)


PONENTES

El propósito del seminario es intercambiar la experiencia práctica del pequeño empresario con la de los investigadores y difundirla al público general. Los ponentes serán por tanto personas de la industria y de la investigación pertenecientes a las tres regiones de AquaReg. Se considera también de gran interés para el seminario contar con la participación de empresarios e investigadores de la Bretaña francesa por lo que se propone invitar a uno o dos ponentes de esta región.

PÚBLICO OBJETIVO

En principio se trata de un seminario abierto al público en general dado que los posibles interesados en los usos y aprovechamientos de las algas son muchos y diversos, pero de manera particular se procurará la asistencia de cofradías de pescadores que realicen extracción de algas así como de empresas involucradas en una u otra forma de comercialización, de administradores públicos, etc.

FECHA
15 Mayo de 2007

LUGAR
Salón de actos de CETMAR, Vigo.

Enlaces:
http://www.cetmar.org/
www.cetmar.org/seminarioalgas/preinscripcion.html

martes, 24 de abril de 2007

Microalgas do fitoplancton como Biodiesel

Había tempo que non escribía ningunha nova sobre as algas, pero penso que esta é bastante interesante. Trátase de que a empresa española Bio Fuel Systems (BFS), con sede en Alicante, presentou un novo combustible que permitirá producir un carburante chamado “biopetróleo”, utilizando como materia prima o fitoplancton procedente das algas.

O presidente de BSF, Bernard Stroiazzo-Mougin, non quixo desvelar onde van instalar os estanques de plancto, aínda que deixou entrever que sería por algunha rexión da costa española. A compañía prevé a produción continua do biopetróleo nun tempo aproximado de 14 a 18 meses.

De momento, o biopetróleo non foi probado nos vehículos, porque aínda non foi refinado, pero realizaranse as primeiras probas dentro de catro meses aporximadamente.

En breve haberá máis información en:
http://www.biopetroleo.com/

Se queredes ter máis información sobre biodiesel aquí vos deixo un vídeo sobre o "sinxelo" que pode ser facer biodiesel e que dá que pensar un pouco...


martes, 20 de marzo de 2007

As algas son noticia nos xornais

Como moita xente sabe, as algas cada vez teñen maior eco nos medios de comunicación xa que resultan bastante novidosas. Aínda que algunhas das súas aplicacións son moi antigas en Galicia (coma o seu uso para abonar os campos de cultivo), outras resultan bastante curiosas para unha inmensa maioría da xente, coma é a súa aplicación na gastronomía ou o seu preparado para aplicacións de beleza co gallo de agarimar a pel. O resultado deste interese xeral por parte do gran público desexoso de divulgación sobre o tema, refléxase en xornais como o "O Ideal Galego" onde se expón a nova dun "biólogo que fala de algas no seu blog e imparte cursos sobre o tema". Polo de agora, inclúese este tipo de novas dentro da sección curiosidades dos xornais, pero espero que co tempo cheguen a tratarse temas de algas nas seccións de divulgación, gastronomía, economía e industria, xa que puidera ser que nun futuro se fale delas coma un recurso mariño máis... Ou quen sabe, incluso dentro da sección sociedade, cando se creen "as primeiras xornadas gastronómicas de degustación das algas" en calqueira pobo costeiro da xeografía galega.Polo de agora, a raíz desta nota no xornal, a TVG parece tamén estar interesada en facer unha pequena reportaxe sobre as aplicacións das algas e o que acontece nos cursos que que se imparten ao respecto.
Déixovos aquí o recorte do xornal, publicado o día 20 de Marzo.



Aquí preséntovos unha noticia publicada polo xornal El Mundo, 8 Abril do 2006, número 2, que é moi interesante:

VIDA SANA/ALGAS
Las verduras que se recogen del mar
Naturales, nutritivas y correctoras del medio ambiente, las algas empiezan poco a poco a conquistar el paladar de los españoles
TANA OSHIMA
FOTO: J. M. PRESAS
FOTO: J. M. PRESAS

Son descendientes directas de algunas de las formas de vida más antiguas del planeta. Fabrican casi el 80% del oxígeno que respiramos. Sólo necesitan luz y agua para vivir, y en cambio nos aportan más minerales y oligoelementos que casi cualquier otro ser vivo. Durante largo tiempo olvidadas en Occidente, las algas comienzan a abrirse camino en el mercado alimentario nacional para satisfacer a un número creciente de españoles atraídos por sabores nuevos y por lo que se ha convertido ya en una fuente excepcional de nutrientes.

Según Antonio Muiños, gerente de la empresa gallega Porto Muiños, especializada en productos marinos, la cantidad de algas producidas y consumidas en España ha pasado de las 25 ó 30 toneladas de 2003 a las 140 toneladas de 2005. Aunque buena parte de las algas que se comen a nivel nacional siguen siendo de importación, el consumo de las que se producen en España se ha multiplicado por dos en los últimos años. A pesar de ser un mercado minoritario y reciente, la demanda ya supera a la oferta de los fabricantes nacionales.

En España, el negocio de las algas se concentra en Asturias y Galicia. Es en el litoral gallego donde se registra la mayor actividad, donde en 2006 han sido autorizadas 14 cofradías pesqueras y cuatro empresas para extraerlas de su medio natural con fines comerciales. Éstas u otras empresas se dedican además al cultivo, previa autorización oficial.

Pero no por ser de cultivo tienen que ser las algas menos naturales: lo peligroso, dice Juan Manuel Salinas, responsable del cultivo de algas del Instituto Español de Oceanografía, es recogerlas al azar y llevárselas a la mesa. Aunque no pueden ser en sí mismas dañinas, ya que no existen en el mar algas macroscópicas (visibles a los ojos) que sean tóxicas, las aguas en las que viven sí pueden estar contaminadas. Cada comunidad autónoma establece un Plan de Explotación Marisquera que regula dónde, cuándo y cuántas algas se pueden coger. «El peligro está en extraerlas sin cuidado, ya que las algas absorben las sustancias tóxicas que pueda haber en el agua, por ejemplo cuando hay actividad industrial en las cercanías, y multiplican hasta por 10.000 las concentraciones de ciertos elementos», explica el experto, quien asegura que las algas cultivadas en España para el consumo humano cuentan con unos criterios de trazabilidad muy identificables. «Las algas que se comercializan aquí pasan un control exhaustivo de calidad que en ocasiones lleva a cabo el propio Instituto», añade.

Altamente ricas en nutrientes, las algas no sólo sirven de alimento a los humanos, sino a un gran número de seres vivos. Sin embargo, aunque constituyen la dieta de muchos animales, ellas mismas no necesitan alimentarse de ningún organismo. Son lo que los expertos llaman productores primarios: ocupan el primer eslabón de la cadena alimentaria, es decir, son comidas pero no comen (salvo elementos inorgánicos como el agua).

Un alimento generoso

Actualmente se consumen en el mundo varios tipos de algas. Algunas de ellas, como el wakame '(Undaria' 'pinnatifida)', kombu (tipos de 'Laminaria)', arame ('Eisenia bicyclis') y hiziki ('Hizikia fusiforme'), entre las pardas, y nori ('Porphyra tenera' o 'Porphyra purpurea'), entre las rojas, han sido tradicionalmente muy apreciadas en las culturas de Extremo Oriente, sobre todo Japón, y constituyen ya algunas de las más populares en Europa, incluida España.

La mayoría de la producción nacional por cultivo se centra de hecho en las algas wakame y kombu dulce ('Laminaria saccharina'). Pero también se realizan extracciones del llamado espagueti de mar ('Himanthalia elongata'), musgo irlandés ('Chondrus crispus'), nori, kombu ('Laminaria ochroleuca'), dulse ('Palmaria palmata') y lechuga de mar ('Ulva rigida'). Otras variedades de algas, como la espirulina, o extractos, como el agar-agar, sacado de dos algas rojas, se llevan utilizando más tiempo, la primera como complemento dietético y el segundo como gelidificante.

Según Pedro Ródenas, presidente de la sección de médicos naturistas del Colegio de Médicos de Barcelona, en una época como la actual, en la que «hay un problema de sobrealimentación de proteínas, grasas animales y productos refinados, además de un déficit de vitaminas, minerales y oligoelementos», las algas aparecen como un factor corrector de todas esas carencias. Contienen todos los aminoácidos esenciales en grandes cantidades, poca grasa, abundantes minerales de todos los tipos, vitaminas, fibra y sustancias antioxidantes.

Si bien no suponen ningún remedio, sí contienen propiedades que ayudan a mantener la salud. «Las algas pueden formar parte de la dieta diaria. Las que tienen niveles muy altos de yodo (arame, kombu, dulse) pueden tomarse en cantidades más moderadas, tres o cuatro veces por semana, ya que puede haber un riesgo de hipertiroidismo. En estos casos es mejor tomarlas cocinadas porque el calor evapora parte del yodo. Las personas con hipertiroidismo no deberían tomarlas», advierte el médico. Pero, por lo general, son recomendables para todas las edades.

Aún así, antes de ser comercializadas, el control de calidad es especialmente importante en el caso de estas verduras acuáticas, por la extraordinaria capacidad que tienen de absorber todos los elementos presentes en el agua, incluidos los tóxicos. No en vano son organismos que han resistido a todos los tiempos. Si las primeras formas de algas datan de hace unos 3.200 millones de años, es decir, casi en el origen de la vida, las que consumimos actualmente también tienen un largo árbol genealógico, ya que sus ancestros directos son anteriores a las plantas terrestres (de hace más de 400 millones de años).

Sin embargo, 'alga' es un término coloquial con el que los botánicos se refieren a un conjunto de organismos muy distintos entre sí, según Javier Cremades Ugarte, profesor titular de botánica del Laboratorio de Algas Marinas en la Universidad de La Coruña. ¿Pero qué son exactamente?

Primitivas y ecológicas

«Las algas son organismos que sacan la energía de la luz, pero que a diferencia de las plantas terrestres, y por vivir exclusivamente en el medio acuático, carecen de verdaderas raíces, tallos y hojas», explica el profesor. En los primeros cientos de millones de años de vida sobre el planeta, formas muy simples de algas cambiaron la atmósfera de la Tierra y la hicieron apta para el resto de seres vivos, incluidas las plantas terrestres. Hoy, el fitoplancton, un tipo de alga microscópica de la que se alimentan gran parte de los animales marinos, continúa fabricando el 80% del oxígeno que respiramos.

Precisamente por esa capacidad de absorción que tienen, las algas son capaces de 'limpiar' el entorno. «Son correctoras de las desviaciones medioambientales», se enorgullece Salinas. «Si una ría sufre un exceso de nutrientes por acumulación de residuos orgánicos, impidiendo a seres como los moluscos alimentarse, la única forma de retirar estos elementos del agua es mediante las algas», señala el biólogo. No sólo son versátiles, sino además beneficiosas para el medio.

A su vez, las de acuicultura «son agricultura ecológica», matiza Salinas, aunque sin sello que lo certifique. Los cultivos son parcelas naturales de agua marina controladas por el hombre, por lo que «nadie se atrevería a tratar con pesticidas químicos el mar. Sería una barbaridad, pero además ineficaz: las olas se lo llevarían todo», afirma. «El problema es que aún no hay un organismo regulador para productos del mar», se lamenta el productor Antonio Muiños, justificando por qué las algas, tanto las cultivadas como las extraídas de su medio natural, no pueden optar a una certificación ecológica.





DEL AGUA AL PLATO

Hasta hace muy poco consideradas exclusivas de la cocina oriental, principalmente de la japonesa, las algas empiezan tímidamente a estar presentes en los menús de restaurantes vegetarianos y macrobióticos, pero también en los grandes 'templos' gastronómicos de España.

Es el caso del restaurante La Broche, del célebre chef Sergi Arola, que ya ha experimentado con algunas variedades de plantas acuáticas. En su cocina se han preparado platos como la 'crema de algas', el 'romescu de algas', el 'crujiente de algas' o el 'canelón de algas'. En la mayoría de los casos se emplean variedades autóctonas, extraídas o cultivadas en Galicia y Asturias. «Son sabores fuertes y distintos que hay que introducir sutilmente en los platos», dice José María Puente, jefe de cocina de La Broche. «Pero deberían emplearse más porque dan un gusto marítimo y fresco al plato. A la gente le suele dar asco porque las pisa en las playas, pero es cuestión de acostumbrarse. ¿Por qué nos iba a dar asco una verdura marina y no el 'foie', que es un hígado?», se pregunta el jefe de cocina.

La Broche no es el único 'laboratorio' que experimenta con las algas comestibles. El restaurante guipuzcoano Mugaritz, del chef Andoni Mugaritz, las ha utilizado también en distintos platos. Aunque principalmente como aromatizantes, platos como la 'cigala con tororo kombu' o el 'foie' 'gras' 'de lechuga de mar' se han nutrido en parte de estas verduras marinas. «Las algas tienen una personalidad muy definida, hay que aprender a comerlas. De hecho, es de los alimentos más difíciles porque tienen una textura gelatinosa», recuerda Mugaritz. Pero no todas producen el mismo reparo. La lechuga de mar, según este experimentado chef, «se identifica muy bien porque tiene ese aroma idílico que asociamos al mar». En cuanto al 'tororo kombu', proveniente de Japón, «tiene un valor estético y gustativo. Evoca las texturas de las algas en el agua porque mantiene la forma de un musgo marino», añade Mugaritz, quien por otro lado prefiere adaptar las algas a los sabores tradicionales de España. / T.O.





UNA MINA DE NUTRIENTES

- Yodo. Especialmente abundante en las variedades kombu (entre 193 y 471 mg. por 100 g.) y arame (entre 98 y 564 mg. por 100g.). Ayuda a prevenir el hipotiroidismo.

- Fibra. Las algas son muy ricas en fibra suave y tienen por ello gran capacidad de retener aguas y grasas. Ayudan a regular el tránsito intestinal tonificando las paredes y los músculos del colon y respetando al mismo tiempo la flora microbiana.

- Omega-3 y omega-6. Estos ácidos grasos poliinsaturados de cadena larga ayudan a regular el exceso de colesterol.

- Calcio. Está presente en las algas como en ningún otro alimento. Cien gramos de la variedad 'Hizikia fusiforme' contienen 140 veces más calcio que la leche.

- Hierro. La variedad Nori verde (de la especie 'Enteromorpha') y la lechuga de mar cuentan con niveles de hierro 10 veces superiores a los de las sardinas o las lentejas, y 30 veces superiores a los de las espinacas.

- Minerales. Además del calcio, el yodo y el hierro, las verduras del mar son algunos de los alimentos con mayor proporción de magnesio, fósforo, sodio, potasio, azufre, cobalto, zinc, silicio, manganeso, cobre y selenio.

- Vitaminas. Todas las algas son ricas en vitaminas A, B1, B2, B6, B12, C, Niacina y ácido fólico.

- Antioxidantes. Son extremadamente ricas en polifenoles, carotenoides, vitaminas E y C, clorofila, ácidos grasos esenciales, enzimas y fosfolípidos, que neutralizan los radicales libres y ayudan a retrasar el envejecimiento.

- Ácido algínico. Es un desintoxicante abundante en las algas pardas laminarias (kombu) que ayuda a prevenir la contaminación de elementos radiactivos en el cuerpo.





LOS MANJARES DEL MAR

CÓCTEL MARINO

Dos algas complementarias. Lata de Conservas y Ahumados Lou. Contiene las variedades gallegas 'Himanthalia elongata' y 'Saccorhiza polyschides'. Sin aditivos. De venta por teléfono (981 843 117) o por internet: http://www.conservaslou.com/ Precio: 2,20 euros.

KOMBU DE AZÚCAR

Dulce y carnoso. Su alto contenido en ácido glutámico ayuda a potenciar los sabores de los alimentos a los que acompaña. Una vez cocido, sirve como guarnición o como ingrediente en sopas, guisos y arroces. Si se añade a potajes, reduce el tiempo de cocción y da espesura al caldo. De venta en herboristerías y El Corte Inglés. Precio: 2,20 euros (25 g.).

KOMBU

La reina de los mares. Deshidratada y cortada, de Algamar. Conocida por su nombre japonés, el alga kombu forma bellos bosques acuáticos de cintas carnosas. Aromatiza y da un sabor marino a sopas y guisos. De venta en herbolarios. Precio: 4,95 euros (100 g.).

AGAR-AGAR

Gelatina de mar. Presentado en forma de polvo, de Algamar. Es un extracto de algas rojas que se utilizan en distintas gastronomías del mundo como espesante o gelidificante natural. En España, su uso está extendido sobre todo en la repostería. De venta en herboristerías y tiendas de dietética. Precio: 3,90 euros (50 g.).

MUSGO DE IRLANDA

Sabroso y crujiente. Algas deshidratadas y en salazón de Porto Muiños. Sirven como espesante en la elaboración de postres o para preparar potajes y guisos. Se pueden rehidratar con agua salada durante unos cinco minutos y luego limpiar la sal con agua corriente. No hay que cocerlas más de media hora. De venta en herboristerías y El Corte Inglés. Precio: 0,80 euros (25 g.).

WAKAME

Blanda y aromática. Lata de Cultivos Marinos del Cantábrico. Es una de las algas más versátiles y más empleadas en gastronomía, con un sabor similar al de una ostra. De venta por internet: http://www.cultivosdelcantabrico.com/ Precio: 2,10 euros.

REVUELTO DE ALGAS CON SETAS

Preparado para servir. Ensalada marina elaborada con las algas 'Himanthalia elongata' y 'Sacchorhiza polyschides', setas frescas ('Pleutorus ostreatus'), vinagre, agua, sal y especias, de Conservas y Ahumados Lou. Añadir huevos para un revuelto. Presentado en lata. De venta por teléfono (981 843 117) o por internet: http://www.conservaslou.com/ Precio: 2,10 euros (120 g.).

DULSE, EL ALGA DE ASTURIAS

El sabor del Atlántico Norte. Lata de Cultivos Marinos del Cantábrico. La 'Palmaria palmata' o dulse es un alga roja autóctona del Atlántico Norte cuyo consumo se está popularizando en la costa asturiana, principalmente como acompañamiento de pescados y mariscos. De venta por internet: http://www.cultivosdelcantabrico.com/ Precio: 2,65 euros.

NORI

En copos deshidratados. Sobre de 25 g. de Porto Muiños. Se pueden consumir directamente, como aperitivo, rehidratadas unos minutos en agua para ensaladas o desmenuzadas con los dedos como condimento. Son las algas que envuelven los famosos 'norimaki' japoneses, pero en copos. De venta en tiendas de dietética y El Corte Inglés. Precio: 1,80 euros.

ESPAGUETI DE MAR

Sin conservantes ni aditivos. Conserva de Cultivos Marinos del Cantábrico. Sólo contiene el alga, agua y sal. El espagueti de mar es rico en vitaminas B1, B2, C, hierro, potasio, yodo y proteínas. Ideal en ensaladas frías. De venta por internet: http://www.cultivosdelcantabrico.com/ Precio: 2,25 euros.

HUEVAS DE ERIZO CON ALGAS

Caviar de marisco en ensalada de mar. Con algas cocidas, esterilizadas y envasadas en lata, este preparado de Porto Muiños puede consumirse directamente o como ingrediente para elaborar otros platos. De venta en herboristerías y El Corte Inglés. Precio: 4,15 euros (85 g.). / FOTOS: J. M. PRESAS

miércoles, 14 de marzo de 2007

As algas preveñen o sida /HIV e os Herpes.

Desde hai tempo as algas veñen sendo obxectivo das empresas farmacéuticas para descubrir novos principios activos con acción antiviral. Dos estudos realizados tanto in vivo como in vitro, onde as algas semellan ser máis efectivas, é no tratamento do virus Herpes simplex tipos I e II que afectan principalmente á boca ou a zona xenital e
contra o VIH. O wakame, que é unha das algas máis consumidas en Xapón (onde existe unha das menores incidencias por Herpes), contén, entre outros compoñentes, substancias antivirais. Observouse que esta alga, administrada nun preparado oral con pacientes infectados con Herpes tipos I e II, incrementaba as taxas de curación e a reinfección desaparecía mentres se tomara o preparado. Posteriormente comprobouse que o preparado estimulaba as defensas do sistema inmunitario a distintos niveis.
Efectos parecidos se atoparon cun tipo de carraxén que posúe Gigartina cunha eficacia do 90%. Outros polisacáridos sulfatados atopados en Gimnogongrus griffithsiae e Cryptonemia crenulata, tamén amosaron igual activididade antiherpes.
Respecto ao virus do HIV, unha hipótese recente que xurdiu tamén ao abeiro das estatísticas epidemiolóxicas, suxire a posibilidade de que o consumo regular de algas sexa o responsable da anomalía atopada nas baixas taxas de infección que mostran algunhas zonas do mundo polo virus VIH/SIDA. No este asiático (Xapón e Corea) aproximadamente 1 de cada 10.000 adultos está infectado polo virus, mentres que en África a media é de 1 cada 10. As razóns desta diferenza xustifícanse, polo xeral, nun maior consumo de drogas e os patróns da conduta sexual en África. Porén, a partir do punto de vista estatístico, viuse que non se pode xustificar un factor de 1.000 de diferenza, sen albergar a dúbida de que interveñan máis factores. Por suposto, en África a taxa varía entre distintas rexións, pero curiosamente é no país do Chad onde rexístranse un das taxas máis baixas de contaxio (2-4 persoas por cada 1.000) e neste país, a principal tribo en poboación, chamada os kanemba, incorpora a microalga Spirulina na súa alimentación. Todo isto suxire que o consumo regular de algas pode previr a infección polo VIH ou reducir a carga viral entre os infectados. Esta hipótese se ve reforzada por estudos en algas que demostraron que algúns polisacáridos como os da alga vermella Asparagopsis armata son capaces de inhibir unha enzima do virus chamada retrotranscriptasa inversa, que ten como función sintetizar ADN viral novo utilizando como guía o ARN viral na célula hóspede. Outros estudos con algas azuis como Spirulina, demostraron tamén que inactiva irreversiblemente o virus VIH e tamén aborta a fusión célula-célula así como a súa transmisión.

Aquí abaixo vai un artigo da BBC news de xaneiro deste ano:
Updated: Tuesday, 16 January 2007, 12:04 GMT


Algae gel to combat HIV infection
Woman with Aids
Tackling HIV in women is seen as a key priority
A type of algae found on the Brazilian coast could hold the key to a powerful new protection for women against HIV.

Brazilian researchers have developed a microbe-killing gel from the algae which they hope will be used to block HIV infection.

In preliminary lab tests they say it proved to be 95% efficient.

The team hopes the gel - one of a new generation of microbicides seen as key to preventing HIV infection in women - will be on the market in seven years.


We will certainly get to a final product with an efficiency above 50%
Dr Luiz Castello Branco
Oswaldo Cruz Institute

The project is part of a worldwide research effort to develop microbicides - drug-delivery systems such as gels, rings, sponges or creams to prevent infection by HIV and other sexually transmitted diseases.

They are seen as a way for women to gain power by protecting themselves from HIV, particularly in impoverished nations where Aids is widespread, where rape is rampant, or where conventional condoms are taboo, not reliably available or where men resist using them.

Leading HIV campaigners, including the US philanthropist Bill Gates, have said the key to stopping the Aids pandemic lies in giving women the power to protect themselves.

High hopes

First-generation microbicides now being tested are expected to be available within four years and to be 50-60% effective.

However, preliminary tests of the Brazil gel suggest it could be substantially more effective.

Researcher Dr Luiz Castello Branco, an immunologist at the Oswaldo Cruz Institute in Rio de Janeiro, said the gel had produced impressive results during the first phase of testing over the last three years.

He said a second round of tests would start in February on mice and live cells from the cervix, with human studies starting next year.

He said: "We will certainly get to a final product with an efficiency above 50%.

"Right now we will test the product's safety and the ideal dose."

Roger Pebody, a treatment specialist at the HIV charity the Terrence Higgins Trust said: "Millions of women are exposed to HIV and cannot ask their partners or husbands to use condoms.

"Microbicides will give many more women the power to protect themselves.

"Many products are already being tested in human trials and could be available in as little as five years.

"Microbicides look set to be the best new prevention technology for vulnerable women in the hardest hit countries of Central and Southern Africa."

martes, 13 de marzo de 2007

Salmóns rosas gracias a algas moi cursis que fabrican pigmentos desa cor

O que moita xente non sabe é que gracias ás algas , máis concretemente á microalga Haematococcus pluvialis, o salmón que comemos de granxa é rosa.
Os primeiros intentos, hai xa anos, de cultivar salmón en auga doce non deron todo o bo resultado que se esperaba debido a que os primeiros exemplares criados eran moi pálidos, sen a característica tonalidade rosa. O salmón libre aliméntase no mar da citada alga, que posee grandes cantidades do pigmento astaxantina (tipo caroteno) de cor rosa.
Polo tanto, nun principio tívose que engadirlle artificialmente ao pienso dos peixes este pigmento, porque quen vai mercar un salmón que nos saíu un pouco "troita"?
Hoxe en día en Israel (entre outros países) faise medrar a alga H. pluvialis para obter unha fonte natural e orgánica do pigmento astaxantina e podelo adicionar a comida dos salmóns que secultívan en granxa.
No seguinte vídeo explícase, nun inglés moi bo de entender, como é este proceso.

Kombu (laminaria japonica) en aplicación cosmética de mascarilla facial (en coreano)

As algas son moi usadas en cosmética, talasoterapia, centros de beleza, etc., porque teñen a capacidade de rehidratar a pel, remineralizalo, substancias antioxidantes,... e melloran as propiedades mecánicas das fibras de coláxeno entre un largo etcétera.
Neste vídeo que atopei na rede de redes podedes ver o proceso dende o inicio, de como se cultiva a Laminara japonica, como se pon a secar, a moer e logo se aplica no centro de beleza.
Está en coreano, así que se algunha alma caritativa ten a capacidade de traducilo, por favor que bote unha man.

Algas como protector solar e evitar raior UV

Imaxino que moitos de vós teredes visto no verán como algunha xente (sobre todo xente maior) frota algas sobre zoas espidas do seu corpo co propósito de non queimarse e rehidratar a pel. Pois ben, isto é certo, por un lado rehidratamos e mineralizamos o pel que está exposto á acción dos raios solares e por outro protexemos a pel das radiacións UV. Isto último é o que descubriu un equipo de investigación da Universidade de Ohio que probou os efectos que tiña sobre a pel unha alga parda que a protexe de posibles mutacións, futuros melanomas, etc., xa que actúa como "filtro solar" das radiacións nocivas. Isto é o que se comenta neste vídeo, que está en inglés, pero enténdese bastante ben.

Poemas con algas


Como?, que as algas non vos inspiran para nada?, nin evocan as vosas ensoñadoras musas proveedoras da metáfora e a metonimia?.
Pois será a vós, porque un poeta americano chamado Henry Wadsworth Longfellow no 1850 decidiu adicarlle ás algas un bonito poema que aquí tendes abaixo en inglés e do que non tardarei, espero, ter traduzón ao español e galego. Por suposto no vídeo podedes escoitalo recitar na lingua coa que Chespir despachaba otelos, romeos e reis de dinamarca. Ao parecer este escritor tivo o mérito tamén de facer a primeira traducción da Divina Comedia de Dante ao inglés. E imaxino que el, evocando a baixada aos infernos de Dante, pensou que tamén podía baixar ás profundidades mariñas a través das algas que nos bota o mar.

Poem: Seaweed
Longfellow, published 1850
When descends on the Atlantic
The gigantic
Storm-wind of the equinox,
Landward in his wrath he scourges
The toiling surges,
Laden with seaweed from the rocks:

From Bermuda's reefs; from edges
Of sunken ledges,
In some far-off, bright Azore;
From Bahama, and the dashing,
Silver-flashing
Surges of San Salvador;

From the tumbling surf, that buries
The Orkneyan skerries,
Answering the hoarse Hebrides;
And from wrecks of ships, and drifting
Spars, uplifting
On the desolate, rainy seas;--

Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless main;
Till in sheltered coves, and reaches
Of sandy beaches,
All have found repose again.

So when storms of wild emotion
Strike the ocean
Of the poet's soul, erelong
From each cave and rocky fastness,
In its vastness,
Floats some fragment of a song:

Front the far-off isles enchanted,
Heaven has planted
With the golden fruit of Truth;
From the flashing surf, whose vision
Gleams Elysian
In the tropic clime of Youth;

From the strong Will, and the Endeavor
That forever
Wrestle with the tides of Fate
From the wreck of Hopes far-scattered,
Tempest-shattered,
Floating waste and desolate;--

Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless heart;
Till at length in books recorded,
They, like hoarded
Household words, no more depa


Frituras de algas

Xa comentei que as algas son moi versátiles no seu cociñado. Para mostra un botón, en méxico comercializan unha pasta feita a base de fariña de algas que o freilas quedan como as nosas "codias de porco" tipo bocabits. No vídeo tamén fanos un resumo bastante claro de porqué as algas son boas para a nosa saúde, aínda que un pouco " a lo loco". Nada máis, dende México, deixovos co vídeo: espero que vos pareza máis interesante cao do filipino falando sobre a industria das algas.

Vitaminas e aminoácidos en algas

As algas usadas consumidas como alimento son unha fonte moi boa de fibras, antioxidantes, minerais, e no caso que nos ocupa neste pot: de vitaminas e aminoácidos. Como todo neste mundo, algunhas especies son máis completas nutricionalmente falando ca outras, un exemplo é o nori (especies de Porphyra) que ten unhas características estupendas, polo cal deberíase aconsellar o seu consumo habitulamente, ademáis de estar moi rica cun sabor que me lembra ao do marisco.
Como sodes uns cantos que me pedichedes táboas da composicion nutricional, irei subindo aos poucos e segundo me deixe a rede de redes, táboas que poderedes ampliar cliqueando enriba delas.
As abaixo mostradas son de vitaminas e aminoácidos.


viernes, 9 de marzo de 2007

Entrevista a Concepción Valladares sobor do curso de algas de Betanzos

Durante o mes de Febreiro tivo lugar un curso de algas, impartido os fins de semana polo que acuña estas liñas. O curso resultou penso que resultou bastante exitoso e a xente quedou bastante contenta. Aquí queda a entrevista realizada a concexala de xuventude Concepción Valladares, máis coñecida como Tita no que fala das inquedanzas da concexalía por este tipo de eventos e no que avalía o resultado final do curso de febreiro sobre as algas da mariña Betanceira.

jueves, 8 de marzo de 2007

Reserva marina na costa da Morte. Un seguro de vida para a costa galega

A creazón dunha reserva marina na zoa de Lires-Corcubión segue a liña tomada xa noutros lugares nos cales apóstase por reservar zoas nas que prohíbese a pesca para que fagan de "semilleiro" e proporcionen novos individuos as zoas onde si se pesca.
Aquí está o artigo sacado da páxina de WWF o cal penso que é moi interesante e esperanzador para o futuro da pesca galega, xa hoxe en día en exceso sobreexplotada.

WWF/Adena desarrolla uno de los programas
de conservación marina más importantes del mundo, con proyectos en casi un centenar de países. La pesca sostenible es una de sus prioridades. Por ello, impulsa regulaciones pesqueras sostenibles, lucha contra la pesca ilegal, promueve el uso de artes más selectivas o la certificación pesquera. También apoya la creación y buena gestión de reservas pesqueras, en colaboración con las poblaciones locales, pescadores, y administraciones.

La Organización de las Naciones Unidas para la Agricultura y la Alimentación (FAO) ha advertido en 2006 sobre la situación crítica de gran parte de los caladeros del Planeta. Este organismo señala que sólo un 25% de ellos goza de buena salud; el resto afronta problemas de plena explotación, sobreexplotación o agotamiento. En la UE, la realidad es incluso más grave. Según datos oficiales, el 81% de los caladeros comunitarios están agotados o sobreexplotados. De seguir así, la pesca se acabará por completo antes del año 2048, según un artículo reciente publicado en Nature por un grupo de prestigiosos científicos.

Las reservas de pesca son uno de los instrumentos más eficaces para lograr una gestión sostenible de los recursos marinos y respetuosa con los ecosistemas que los albergan. A pesar de ello, en España sólo existen 9 reservas de pesca, gestionadas por el Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación, todas en el Mediterráneo e Islas Canarias. Ninguna ha sido establecida en el norte de la Península Ibérica, ni con una participación proactiva de los pescadores y conservacionistas, excepto en el caso de la Reserva de Pesca de El Hierro.

Una iniciativa innovadora y de futuro

La marea negra del Prestige , junto a los problemas crónicos de la sobrepesca y el furtivismo, movió a la cofradía de Lira-Carnota (A Coruña) a desarrollar diversas iniciativas encaminadas a mejorar los ecosistemas y los recursos afectados que explotaban artesanalmente, así como su comercialización.

Entre otras medidas, la cofradía de Lira-Carnota impulsó la Reserva pesquera “Os Miñarzos”. La futura reserva, situada en la ensenada de Corcubión, cuenta con el apoyo institucional de la Xunta de Galicia que ha promovido su creación.



Con esta iniciativa, WWF/Adena desea apoyar la puesta en marcha de la futura reserva. Para ello, cuenta con la cofradía de Lira y el Grupo de Pesquerías de la Universidad de A Coruña, como socios, y con el apoyo de la Consellería de Pesca y Asuntos Marítimos. El proyecto se desarrollará durante tres años con la financiación de la Obra Social Caja Madrid y de Telefónica España.

Las reservas pesqueras permiten proteger hábitats importantes para la reproducción de especies de interés pesquero, favorecen la recuperación de la zona reservada y de los caladeros exteriores.

La iniciativa contempla un completo estudio biológico, desarrollado por el Grupo de Pesquerías de la Universidad de A Coruña, para analizar la evolución de las capturas una vez establecida la reserva. Así se podrá medir el efecto reserva y sus beneficios sobre la biodiversidad.

Este estudio incluye la toma diaria de datos pesqueros, a través de inmersiones submarinas para la evaluación de los ecosistemas. Como resultado se desarrollará un Sistema de Información Geográfico que permita a los pescadores y a los gestores evaluar el estado de la reserva y analizar la idoneidad de las medidas de gestión adoptadas.


Pero no sólo se trata de averiguar los aspectos biológicos, sino también los cambios sociales. Un análisis sociológico permitirá conocer las expectativas de los usuarios y su grado de satisfacción con la reserva y el de otros posibles beneficiarios indirectos.

Para facilitar el proceso y mejorar la comunicación interna de los pescadores, se desarrollan talleres participativos donde se analizan de forma transparente y abierta distintos aspectos de gestión de la reserva, permitiendo acordar las decisiones y recoger información valiosa para una gestión y seguimiento adecuados.

También se contemplan acciones piloto para analizar y resolver problemas de selectividad de las artes, pesca fantasma o prácticas pesqueras insostenibles.

La iniciativa estará acompañada de actividades de voluntariado y de una campaña de divulgación y sensibilización sobre la importancia de desarrollar una actividad extractiva responsable y de aplicar buenas prácticas pesqueras.

Como consumidores, podemos apoyar los esfuerzos de los pescadores que buscan una actividad responsable. Por ello, se promoverá la certificación pesquera independiente a través del sello MSC que garantiza la procedencia de fuentes de pescado sostenibles y que cuenta con el apoyo de WWF/Adena.

Al tratarse de una experiencia pionera, nace con la vocación de convertirse en modelo para otras poblaciones pesqueras interesadas en la mejora de la gestión de los recursos marinos, promover la pesca responsable y el establecimiento de nuevas reservas pesqueras en las áreas explotadas por el sector de bajura gallego y del Norte de la Península Ibérica.

Un paraíso marino en Galicia

La futura reserva de “Os Miñarzos”, en Lira-Carnota (A Coruña) se encuentra en el Seno de Corcubión. Esta ensenada está limitada al Norte por el mítico cabo Finisterre y al sur por las productivas rías de Muros y Noia, en la provincia de A Coruña.

La zona se considera el límite sur de la famosa Costa da Morte y la transición entre Rías Altas y Rías Baixas. La Costa da Morte ha sido identificada como uno de los 20 paraísos marinos que es necesario conservar en nuestro país por los 40 científicos marinos que han colaborado con WWF/Adena, destacando su riqueza y productividad biológica.



La Costa da Morte posee ecosistemas litorales de enorme riqueza. Ocupa la fachada litoral desde las proximidades de las islas Sisargas (en el extremo oriental) hasta el extremo sur en Monte Louro, recogiendo el arco superior de las Rías Baixas y el arco Fisterrán. Esta zona engloba pequeñas rías (Corme-Laxe y Camariñas), impresionantes acantilados abruptos en las puntas que delimitan una sucesión de ensenadas abiertas al océano, junto a playas salvajes de magníficos arenales y dunas móviles (Balarés en Ponteceso, O Trece en Camariñas, Mar de Fóra en Fisterra y Rostro en Cee). En el arenal de Carnota, se encuentra una extensa playa que marca la transición entre Costa da Morte y las Rías Baixas. Paralela a ella, discurre un cordón dunar y, al norte, encontramos una marisma y una laguna interior.

La oceanografía de esta costa se caracteriza por procesos de afloramiento del agua central noratlántica que suceden entre mayo y septiembre. Confluyen dos tipos de corrientes, una polar que aflora en cabo Prior y otra subtropical que aflora en Fisterra, que intensifican estos afloramientos. Las aguas ricas en nutrientes dan origen a una elevada producción pesquera, junto con la presencia de aves y cetáceos. Como consecuencia, y dada la elevada productividad, el límite exterior del área fue delimitado en el entorno de los 100 m. de profundidad que se aleja entre unas 2 y 6 millas de la costa.


Los sectores económicos más beneficiados

Galicia es la principal región pesquera española y europea. Los recursos marinos proporcionan empleo directo a más de 41.600 pescadores y 9.200 mariscadores y suponen cerca del 10% del PIB de esta Comunidad.

La mayor parte de las embarcaciones son de pequeño tamaño y desarrollan su actividad en caladeros cercanos a la costa.



Al tratarse de la primera reserva pesquera de Galicia, su puesta en marcha puede ser de interés para una parte importante de los casi 50.000 pescadores y mariscadores gallegos. Por experiencias similares, se sabe que una reserva pesquera de este tipo beneficiará a otros sectores económicos en la zona como el turismo y la hostelería.

La flota de Lira-Carnota se compone por 33 embarcaciones de la 3ª lista, de las que el 60% es menor de 2,5 TRB. Cerca de 75 familias viven directamente de la pesca y el marisqueo en la zona; casi todas ellas se dedican a la captura de pulpo, camarón y nécora con nasas. Un pequeño número de pescadores emplea también artes de enmalle.

La flota de Lira desarrolla su actividad fundamentalmente en el Seno de Corcubión, conocido por sus valores ecológicos y paisajísticos. La reserva beneficiará también a algunos pescadores pertenecientes a cofradías limítrofes (Muros, O Pindo, Corcubión, Fisterra etc) que faenan en el área.


Enlaces relacionados

WWF/Adena y la pesca: http://www.wwf.es/mares_pesca.php

Para más información

WWF/Adena
Gran Vía de San Francisco, 8.
28005 Madrid

miércoles, 7 de marzo de 2007

Sushi paso a paso

Aquí quedan as instruccións para facer sushi. É bastante doado. Cliqueade enriba da foto e se vos abrirán en grande as imaxes para que poidades velas "a toda plana".
Qué precidades : arroz codido (o punto é facil , que quede excesivamente machacado e brando), para facelo só tes que deixar o arroz fervendo en auga e te lees o xornal tomando un vermút, cando te lembres do arros outra vez, seguro que se che pasou e ese será o punto que precisemos. Láminas de nori (mércanse en herboristerías, corte inglés..etc) e algúns ingredentes que aquí vos presento en distintas recetas que se fixeron no taller de Sushi de betanzos e que Inés cacharrón apuntou para nós:
(LEMBROVOS QUE UNS POSTS MÁIS ABAIXO TEMOS DOUS VÍDEOS DO PASO A PASO DE COMO FACER SUSHI)
- jamón serrano, trucha, wakame y bambu
- jamón de pato, aguacate y zanahoria
- jamón, bambu y champiñón
- jamón de pato, queso de cabra y melocotón
- trucha, champiñón, nabo, queso de cabra
- bambu y trucha
- naranja, jamón serrano, wakame y aguacate
- naranja y salmón,
- naranja, salmón, aguacate y pepino
- bacalao, pimiento rojo, lechuga de mar y huevas de caviar rojas
- surimi ( palitos de cangrejo) alga dulce, aguacate, naranja y nabo en rodajas
- aguacate, surimi, naranja y pepinillo
- aguacate, angula, jamón, anchoa, gamba y tomate
- aguacate, pepino, bonito y sésamo